ใครที่เคยเจอกัน มักจะได้ยิน ผมเปรยๆว่า "มีนกแก้วอยู่ที่ไหน มีต้นหูกวางอยู่ที่นั่น" เพราะฉะนั้น จึงไม่แปลกที่ ผมจะยกย่องว่า ต้นไม้วิเศษของผม คือ "ต้นหูกวาง"ครับ จริงๆ แล้ว น่าจะกล่าวว่า "บ้านไหนมี ต้นหูกวาง บ้านนั้นมีหนอนบุ้งแน่นอน" เสียมากกว่า.. ต้นหูกวางจึง ไม่เป็นที่ต้องการสักเท่าไหร่ ที่เห็นๆก็นำมาใช้กันในวงการสัตว์น้ำ ในส่วนของใบสำหรับทำน้ำหมัก รักษาโรค จะใบตัวผู้หรือใบตัวเมีย ก็ว่ากันไป.. เรื่องหูกวางนี้ ผมหาข้อมูลมา ค่อนข้างมาก จนจำไม่ได้ว่าได้ ข้อมูลมาจากแหล่งไหนบ้าง.. ข้อมูลส่วนใหญ่ที่ได้ก็ได้แต่ ชื่อครับ..เต็มไปหมดมีทั่วโลกและคำว่า"ทั่วโลก" คำๆนี้เองที่จุดประกายให้ผมสังเกตุคิดขึ้นมาได้ว่า ทุกๆประเทศที่มี นกแก้วอาศัยอยู่ ก็จะมีต้นหูกวางเกิดขึ้นอยู่เสมอเหมือนกัน นอกจากนี้ยังเคย ได้ยินว่ามีฟาร์มนกแก้วหลายฟาร์มที่เก็บลูกหูกวางสุก มาตากแดดเพื่อฆ่าเชื้อ แล้วนำมาให้นกแก้วที่เลี้ยงแทะกินกันเป็นเรื่องปกติแต่ข้อมูลที่จะมาแชร์เล่าสู่กันฟังนี้ ก็อาจจะคล้ายๆกัน แต่มุมนึง ที่ผมคิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์กับคนเลี้ยงนกได้ โดยผมมักจะ อวดอ้างสรรพคุณลูกหูกวางที่ผมให้นกแก้วของผม แทะเป็นอาหารหลัก ตั้งแต่เริ่มกินอาหารเองเป็นมาตลอด

เกริ่นมาพอสมควร เดี๋ยวเข้าเรื่องเลยดีกว่า

ต้นหูกวางเป็นไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ จะเรียกว่าประจำเป็นเทศไทย ก็ดูจำกัดไปหน่อย เรียกว่าต้นไม้ประจำโลก เลยก็ว่าได้ สูงระดับ10 เมตรขึ้นไป แตกกิ่งเป็นชั้นรอบต้น คล้ายฉัตร ผลเป็นรูปไข่แบนๆ หลายชื่อที่ระบุเรียกเจ้าหูกวางว่า อัลมอนด์ ทุกส่วนทั้งต้นมีประโยชน์มากมาย ลองหาข้อมูลเพิ่มเติมกันดูนะครับ สารสำคัญในต้นหูกวาง ได้แก่ สารแทนนิน มีฤทธิ์เป็นยาช่วยในบรรเทาปัญหาทางเดินอาหาร สามารถยับยั้งเชื้อแบคทีเรีย บางชนิดได้ คร่าวๆตามนี้นะครับจุดเริ่มต้นของต้นไม้วิเศษสำหรับผมก็คือ ก่อนที่จะเข้ามาในวงการนก อยู่ๆก็มีคนเอานกกระตั้วดำขนาดใหญ่ มาฝากเลี้ยง แล้วบอกว่าจะมีคนมาดู และแล้ว เรื่องก็เกิด ผมก็ให้เมล็ดทานตะวัน ผลไม้อะไรๆไปตามเรื่อง"เดี๋ยวก็ตายเลี้ยงแบบนี้" คนที่มาดูพูด ตอนนั้นก็งงๆอยู่ หน้าเราเขายังไม่มองเลย.. แล้วเขาก็บอกให้เราไปหาลูกหูกวางมาให้ เราก็รับปากไว้ก่อน พอเขากลับ...จะรออะไรครับ..! จับจักรยานปั่นออกไปเก็บลูกหูกวางทันใด..ก็เก็บมาได้สัก ถุงนึง เทให้กิน....ก็กินนะ..แต่ดูมันไม่ค่อยจะเต็มใจกินเท่าไหร่ แล้วอีกวันเขาก็มารับนกไป..เรื่องนี้จบแบบงงๆ คิดเองว่าจบไม่ค่อยสวยสักเท่าไหร่พอได้มีโอกาสได้ก้าวเข้ามาในวงการนก ก็เริ่มได้สัมผัสนกกระตั้วดำมากขึ้น และเริ่มได้ยินแว่วๆ ว่านกพวกนี้ขาดหูกวางไม่ได้ บวกกันช่วงนั้น ก็เริ่มจะศึกษาถึงอาหารช่วยย่อย เริ่มมีการทำการตลาดช่วงสั้นๆ โดยนำหูกวางผลสุกที่สดๆไม่เหี่ยว มาทำกรรมวิธีให้ได้เป็น สแน็ค สำหรับนกแก้วขนาดกลางขึ้นไป ตลาดตอบรับดีมากในช่วงนั้น และผมก็ตัดสินใจหยุดการผลิตด้วยเหตุผลหลายอย่าง หนึ่งในเหตุผลคือ ผมรู้สึกว่า ผมทำได้แค่ "สแน็ค" เพราะระหว่างนั้น ผมพบว่า ถ้าเราเอาลูกหูกวางสุก (ซึ่งมีความหอมคล้ายๆมะม่วงสุก) กับลูกหูกวางดิบๆเขียว วางให้คู่กัน และสิ่งที่พบคือ นกจะเลือกหยิบลูกหูกวางดิบ มาแทะจนหมด ก่อนที่จะหันไปสนใจลูกหูกวางสุก จึงทำให้รู้ว่า ผมเข้าใจผิดมาตลอด จากนั้นก็พบต่อว่าไม่ใช่แค่เฉพาะลูกหูกวางดิบ แต่เป็นทุกส่วนของต้นหูกวางที่นำมาใช้ได้หมดครับ

จึงเป็นที่มา ของการแนะนำให้คนเลี้ยงนกทุกๆคนที่ผมได้รู้จักหรือพูดคุย ลองหากิ่งก้านใบ ดอก และผลดิบๆ จาก"ต้นไม้วิเศษ"นี้มาให้นกตัวเองได้ลองแทะกินกัน ผลตอบรับไม่ผิดหวังครับ และนี่คือ อีกหนึ่งธรรมชาติ ที่ผมสามารถ ส่งมอบกลับคืนให้กับ นกแก้วได้ โดยอาศัยการแนะนำและบอกต่อๆ กันไปครับ..